Ээси бар тоо

[levitra]

Мындан он жыл мурда 10-классты бүтүрүп жатканда беш бала тамак-аш, палатка алып тоого чыкканбыз. Жөө-жалаңдап араң тоого чыккан соң бир аз эс алып, тамакка тоюнуп алып, палатканы бир чоң арчанын жанына тигип койдук. Бизден бир кыр ары дагы бир чатыр тигилүү экен. Кызыгып барып, ал үйдөн кымыз ичип, ширеңке сурадык. Үйдүн ээси: "Чатырды кайда тиктиңер?" - дегенде бир кыр ылдый тиккенибизди айттык. Ал башын чайкап: - "Ал жерге бекер тиктиңер, биз жакка тиккиле" десе, биз кенебей койгонбуз. Анда карыя: "кечинде ал жерге от жакпагыла" деди.
Ошентип кеч кирди. Курсак ачты. Тамак бышырабыз деп от жактык. От бир аз жылгансыды эле "сүйрөбө! " деп бири-бирибиз менен урушуп жаттык. Эмне болуп жатасың, сүйрөгөн жокмун, өзүң түртпө! - деп кыжылдашып, жакалаша кеттик эле, тиги чын эле өзү тоону көздөй от кетип баратты. "Жардамга! " - деп Таланттын үнү угулду. Көрсө, Талантты кошо сүйрөп алган экен. Анын артынан жетип, эптеп күч менен тартып алдык, палаткага кийирсек ал кара терге түшүп, кыйналып, онтоп, башын көтөрө коюп, кайра бакырып жыгылат. Карай койсок киши көтөрүп бараткандай жаккан от ордунан кургак арчаны көздөй жылып баратыптыр. Ага чуркап барып эптеп өчүрдүк. Түнү менен таң аткыча тиги жыгылган балабыз менен алыштык. Эртең менен баягы кымыз ичип, ширеңке сурап кеткен абышкага барып сырын сурасак, ал бул жердин ээси бар экенин айтты.
Зарипа ТУРАТОТОВА